Öldurót í hljóðri sál,
þrautin þung umvafin sorgarsárum.
Þrá sem laðar, brennur sem bál,
liggur í leyni – leyndarmál – „þei þei“.
Í ljósaskiptum fær að sjá,
fegurð í frelsi sem þokast nær.
Þó næturhúmið skelli á
og ósögð orð, hugan þjá – „þei þei“.
Í dimmum vetri – hækkar sól
bræðir hjartans klakabönd – svo hlý.
Í dimmum vetri – vorið væna
vermir þitt vænghaf á ný.
Skammdegisskuggar sækja að,
bærast létt með hverjum andardrættir.
Syngur í brjósti lítið lag,
breiðir úr sér og andvarpar – „þei þei“.
Í dimmum vetri – hækkar sól
bræðir hjartans klakabönd – svo hlý.
Í dimmum vetri – vorið væna
vermir þitt vænghaf á ný.
Og hún tekst á flug
svífur að hæstu hæðum.
Og færist nær því
að finna innri ró.
Í dimmum vetri – hækkar sól
bræðir hjartans klakabönd – svo hlý.
Í dimmum vetri – vorið væna
vermir þitt vænghaf á ný.
Old age in a quiet soul,
the puzzle heavy surrounded by grief wounds.
Desire that attracts, burns like fire,
lies in secret - secret - "they they".
In the twilight you can see,
beauty in freedom that grows closer.
Although the night sky hits
and unspoken words, their minds - "they they".
In a dark winter - the sun rises
melts the heart's icebergs - so warm.
In the dark of winter - spring is coming
warms your wingspan again.
Short day shadows apply to,
carried lightly with each breath.
Sings a little song in my heart,
spreads and sighs - "they they".
In a dark winter - the sun rises
melts the heart's icebergs - so warm.
In the dark of winter - spring is coming
warms your wingspan again.
And she succeeds in flying
soars to the highest heights.
And moves closer to it
to find inner peace.
In a dark winter - the sun rises
melts the heart's icebergs - so warm.
In the dark of winter - spring is coming
warms your wingspan again.